Een treinreis langs weidse landschappen

Twee Edisons won Lidy Blijdorp in 2020 met haar cd Journeyers: de Edison voor het Beste debuut en de Publieksprijs.  “ Op haar langverwachte debuutalbum sleept celliste Lidy Blijdorp de luisteraar mee in zeer eigen, maximaal kleurrijke vertolkingen van werken van Kodaly en Ravel” noteerde de jury. Ook wij zijn gezwicht voor Lidy Blijdorps integere spel met een volstrekt eigen signatuur en presenteren trots haar eerste solorecital in Den Haag.

Zij opent met de Zesde cellosuite uit de cyclus van zes waarmee Bach als eerste de cello als volwaardig solo-instrument in de schijnwerper zette. De Hongaarse componist Zoltán Kodály schreef mede als hommage aan Bach zijn grandioze Sonate voor cello solo, een overweldigend meesterwerk. Lidy Blijdorp ziet de sonate als “een treinreis door Hongarije, langs weidse landschappen en eeuwenoude dorpjes, met een variëteit aan Hongaarse volksmuziek en zigeunerklanken.” In Lidy’s Piece van Kate Moore treedt zij, in de woorden van de componist, “als een vogel het blauwe licht van de hemel tegemoet”.

De solosonate van Kodály inspireert Lidy Blijdorp een ongekend rijk kleurenpalet uit haar cello te toveren. Zij vertelde daarover in een interview met NRC: “Ik heb een tijd veel met cimbalist Vasile Nedea samengespeeld, vooral improvisatie. Dat inspireerde me alles uit de cello te halen: de cimbaal nadoen, of een bas of viool tegelijkertijd te zijn. Kodály’s sonate vraagt dat ook van je; soms laat hij de cello klinken als slagwerk, dan weer als een hese fluit. En juist dat trok me aan. Een cello is een prachtig instrument, maar hij kan zoveel meer, er zit zo’n eindeloos spectrum aan kleuren in besloten. Om die te vinden, heb je niet genoeg aan je techniek. Het is meer een kwestie van eindeloos uitproberen, net zo lang tot het geluid dat je in je hoofd hebt ook daadwerkelijk klinkt.”