Zondag 26 februari 2023, 19:30
Den Haag: Paleiskerk
Rondom Maxim Shalygin
Preludes, Letters & Canti: Drie solo’s
Maya Fridman cello
Emmy Storms viool
Antonii Baryshevskyi piano
Programma
Maxim Shalygin
Canti d’inizio e fine voor cello solo (2018)
Letters to Anna, symphony for violin solo (2009/10)
Preludes voor piano solo (2008)
Concert met twee pauzes
Voorbij het uiterste
Al meer dan tien jaar werkt Maxim Shalygin aan een project waarvan hij een levenswerk wil maken: een reeks cycli voor solo-instrumenten. Hij is ervan overtuigd dat je in muziek alleen met één enkel instrument de meest verborgen en intieme aspecten van ons bestaan kunt uitdrukken. Een musicus die meer voor zichzelf speelt dan voor het publiek, is in zijn ogen vergelijkbaar met iemand die bidt. Met zijn solowerken wil Shalygin een staat van extase teweegbrengen.
Zijn meerdelige solocycli schrijft Shalygin voor musici met wie hij een vriendschappelijke band heeft opgebouwd. Dat is nodig, want hij drijft hen niet zelden voorbij het uiterste. Letters to Anna is een symfonie voor viool solo, waar de violiste Emmy Storms maandenlang aan heeft gewerkt. Spraakmakend en indrukwekkend is Canti d’inizio e fine, geschreven voor de celliste Maya Fridman. Elk deel symboliseert één van de doodsengelen uit de Joodse mythologie. De Volkskrant bestempelde Maya Fridmans vertolking als een van de muzikale hoogtepunten van 2019. Zijn verstilde Preludes componeerde Shalygin toen hij nog in Sint-Petersburg studeerde. Ze worden vertolkt door de eminente Oekraïense pianist Antonii Barishevskyi – dit seizoen onze artist in residence, met wie Shalygin al sinds zijn conservatoriumtijd in Kyiv samenwerkt.
Met zijn uitdagende solowerken maakte Maxim Shalygin furore op festivals in binnen- en buitenland. In zijn thuisstad Den Haag waren deze stukken nog niet eerder te horen. Daar brengt Classical NOW! verandering in. De musici waarvoor de stukken zijn geschreven, verschijnen op het podium.
In de pers
“Maxim Shalygins Canti d’inizio e fine is haar op het lijf geschreven: ze speelt niet alleen, maar zingt ook … de muziek is indringend door de intensiteit, de schoonheid en
de zuiverheid van Fridmans spel. In het slotdeel komt alles samen, en
laat ze stembanden, stok en snaren samengaan in een adembenemende fusie.”
Frits van der Waa in De Volkskrant
****
“De orkestrale rijkdom die uit slechts vier snaren wordt opgeroepen, alsmede de odyssee door de meest uiteenlopende regionen van de menselijke ziel rechtvaardigen ruimschoots de pretenties van de ondertitel: een symfonie voor viool solo …De meest opvallende verdienste van Letters to Anna is dat het doordrenkt is van een geest die in veel hedendaagse westerse muziek totaal ontbreekt: een hang naar het transcendente die alleen weet te overtuigen bij een meester die zijn medium soeverein beheerst. Daarin is Shalygin een erfgenaam van componisten als Ustvolskaja (of filmmakers als Tarkovski), die vanuit een breder perspectief verwant zijn aan Bach, waarvan de geest van de chaconne doorklinkt in Shalygins ‘symfonie’
Recensie van Stefan Beyst *****
“Een authentieke musicus met een sterk podiumkarakter, iemand die haar eigen weg bewandelt en zich met gemak in diverse muzikale genres profileert.”
De jury die in 2009 Emmy Storms de GrachtenfestivalPrijs toekende
“The 9 Preludes for piano are perhaps the first large-scale work in which I managed to find the subtle connections inside musical matter that invite the listener to move inward. Everything in the Preludes is aimed at gradual immersion, avoiding the use of external effects. I consciously relied on well-known historical genres to allow the listener to enter the gate of introspection with ease. From there on, the labyrinths of various and new feelings can be discovered and we begin to experience a different sense of time. While writing the work I often composed at the piano or played the preludes for my friends. Always in the company of candlelight. This intimate and dark atmosphere allowed me to become one with myself without the distraction of external factors. This is what I wish for the listeners as well; sometimes the music is so quiet that we begin to hear our own breathing.”
Maxim Shalygin
